Lena/Oliver

Dziewczyna westchnęła i skinęła głową.
- Nie jest źle. Ale wszystko mnie boli - odparła, uśmiechając się słabo.
- Ale nie martw się. Wyleżę i szybko wrócę do zdrowia - dodała.
Oliver westchnął i przyciągnął ją bliżej siebie.
- Nie przepraszaj - odparł i pocałował ją lekko w czoło.
- Jestem tutaj, nie masz się czego bać - dodał, spoglądając na nią uważnie. - Wiesz o tym, prawda? - mruknął jej we włosy.

Lena/Oliver

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i pokręciła głową.
- Nie, nic mi nie trzeba. Po prostu tu bądź - odparła i przyciągnęła go bliżej, aby złączyć ich usta w delikatnym pocałunku.
Oliver od razu się uśmiechnął, po czym podniósł się z posłania i wyciągnął do dziewczyny rękę.
- Oczywiście, że ci pomogę. Dla mojej księżniczki wszystko - odparł, po czym złapał jej dłoń i powoli pomógł wstać, a potem objął ją delikatnie w pasie, aby mieć kontrolę nad stabilnością dziewczyny.

Lena/Oliver

Dziewczyna odsunęła się lekko i spojrzała chłopakowi w oczy zaskoczona. Otworzyła na chwilę usta, po czym powoli skinęła głową, zamykając je.
- Ja... Ja ciebie też - odparła cicho i pogłaskała go po policzku.
Oliver uniósł brew, po czym uśmiechnął się pod nosem, ale skinął głową i podszedł do dziewczyny. Powoli zdjął jej bluzkę i ogarnął włosy z jej twarzy.
- Wejść do wody z tobą? - zapytał.

Lena/Oliver

Uśmiechnęła się i wtuliła w jego ciało, oddychając jego męskim zapachem.
- Ja też. Cieszę się, że cię mam - odparła cicho, po czym odsunęła się i pocałowała go lekko w policzek.
- Będziesz ze mną siedział cały ten czas, póki nie wyzdrowieję? - zapytała trochę rozbawiona po chwili.
Chłopak uśmiechnął się lekko, po czym pozbył się swoich ubrań i także wszedł do wody. Podszedł do dziewczyny i objął ją od tyłu w pasie, całując jej ramię. Jednocześnie powoli oblał jej ramiona wodą, pocierając je delikatnie.

Lena/Oliver

Dziewczyna uniosła brwi na jego słowa o jej matce i pokręciła głową.
- Nie wiem, Alec. Nagle jest taka troskliwa i mówi, że jej na mnie zależy, kiedy nie tak dawno sama skazała mnie na śmierć. Ciężko mi uwierzyć, że teraz obchodzę ją bardziej niż kiedyś - mruknęła.
Oliver westchnął i oparł czoło o jej czoło.
- Byłoby cudownie. - mruknął, po czym pocałował ją namiętnie, przyciskając nieco mocniej do siebie, ale wciąż uważając na jej połamane kości.

Lena/Oliver

Westchnęła ciężko i oparła głowę o ramię chłopaka.
- Nie wiem. Może spróbuję. To naprawdę jest dla mnie trudne... - odparła cicho, przymykając oczy. Wiedziała, że każdy popełnia błędy, ale trudno jej było zapomnieć o tym jak matka traktowała ją całe życie.
Oliver zaśmiał się i pogłaskał ją wzdłuż kręgosłupa.
- Cóż, kilka razy słyszałem, że jestem - odparł, żartobliwie poruszając brwiami. Potem roześmiał się i pocałował ją w czoło.
- Ale wątpię, że kiedykolwiek to było prawdą. Bo to ty sprawiasz, że jestem lepszym człowiekiem - dodał cicho.

Lena/Oliver

Na jego słowa rozpromieniła się i objęła jego szyję rękami.
- Naprawdę? Co to za miejsce? Nie każ mi czekać, zanim mnie stąd wypuszczą miną wieki - jęknęła, przygryzając lekko dolną wargę.
Westchnął cicho, przymykając oczy. Jego dłonie przesuwały się powoli po jej ciele, rozkoszując się ciepłem i gładkością jej skóry. W końcu zacisnął lekko zęby i odsunął ją od siebie powoli.
- Skarbie... Nie zaczynaj czegoś, czego nie chcesz i nie możesz skończyć. - szepnął.

Lena/Oliver

Jęknęła i pokręciła głową.
- Zanudzę się tu na śmierć. Że też musiałam dać się przebić nożem - mruknęła, przewracając oczami. Teraz wiedziała jak czują się jej pacjenci, gdy każe im siedzieć w miejscu przez dłuższy czas.
Oliver pokręcił głową i ujął jej policzki w dłonie.
- Nie odsuwam. Naprawdę nie. Ale masz pęknięte żebra, księżniczko i jestem pewien, że seks nie jest najlepszym lekarstwem na ich zrośnięcie - odparł, uśmiechając się pod nosem. - Poza tym nie wiem czy naprawdę być tego chciała - dodał, głaszcząc jej policzek.